Aad Tussen de Stellingen

Aad Tussen de Stellingen

Door Aad Kuijper | 21 april 2023

Vinée Vineuse columnist Aad Kuijper over zijn ontdekkingen van Proeven tussen de Stellingen.


Hoe krijg je tweeduizend mensen zo gek om op hun vrije dag af te reizen naar een magazijn op een desolaat industrieterrein, vraag dat maar aan Okhuysen. Het lukt ze al vierentwintig jaar met “Proeven Tussen de Stellingen” (volgend jaar een feestje?).


Zo was ook dit jaar tout Haarlem en de rest van wijnliefhebbend Nederland weer aanwezig op de Küppersweg om daar het assortiment van Neerlands bijkans oudste wijnkoperij te keuren en de nieuwe aanwinsten te bewonderen. Ik was er ook, dit keer gewapend met een werkende pen en een heus proefschriftje, omdat ik Xavier in al mijn enthousiasme een verslagje beloofd had.  Dat ging goed, tot ik na de eerste proeftafel “wijnen tot 10 euro” stuitte op Domaine Delavenne, het nieuwe champagnehuis waar ik vroegtijdig strandde door de kwaliteit van het gebodene. Bij Delavenne maken ze namelijk artisanale terroirchampagnes die sprankelen van uitbundigheid zonder je het leven zuur te maken. Een feest voor de smaakpapillen zeg maar, kom daar maar eens om bij de gemiddelde champagne. En zo ging het maar door, van Delavenne naar Soalheiro, de onovertroffen Ingrid Groiss, het statige Gut Hermannsberg en dat allemaal zonder door te slikken. En dan moest Escaravailles nog komen. Ik heb het gered, ik heb denk ik wel honderd wijnen nuchter geproefd en beoordeeld. En het erge was, ik vond ze eigenlijk allemaal wel goed, op hun eigen manier. Daar heeft u dus helemaal niks aan, vandaar dat ik dit verslag heb terug gebracht tot mijn hoogstpersoonlijke en volslagen willekeurige top tien. Van kost weinig tot geld speelt geen rol. Daar gaan we:


Op één: Cantina LaSelva. Daar kun je blind echt alles van kopen, de witte én rode zijn ongelooflijk goed voor hun geld en de Reserva is een pareltje.


Op twee: Guffens. Van Jean-Marie Guffens kun je sowieso iedere witte aanschaffen zonder te proeven, maar dat geldt nu ook voor zijn rode Tinus Rouge d’une Nuit, een wonder van een wijn. Licht en toch vol en meer van dat soort bizarre tegenstellingen, zoals zó goed en toch zo betaalbaar.


Op drie een ex aequo: de rode saumurs van Clotilde Legrand, het kan de vermoeidheid zijn geweest, maar wat en feest zijn haar cabernet francwijnen. Datzelfde geldt voor de rode Lauzina van Beauregard Mirouze, geen krachtpatser maar een schitterend gebalanceerde corbières, vin nature maar dan lekker.


Op vier: Johan Kruger is een fenomeen. Zijn high altitude wijnen zijn spat zuiver, ze barsten van het fruit en hebben tegelijkertijd elegantie en mooie zuren. En dat uit de mond van iemand die doorgaans niet verzot is op Zuid Afrikaans. Moest ik voor naar Haarlem om dat te ontdekken…


Op vijf, maar had ook op één kunnen staan: Terre des Dames, de enige reden dat dit domein niet op één staat, is dat ik “partijdig” ben. Maar wat een prachtige wijnen komen er van dit domein. De rode Dame en Diva steken menig grote naam naar de kroon. Of zoals een journalist het laatst zo mooi verwoordde: “If I would make expensive red Rhône I would be very afraid of these Languedoc wines.”


Op zes: Domaine des Escaravailles. Inmiddels een vaste referentie op de kaart van menig wijnbar zijn de wijnen van Gilles Ferran en in zijn dochter Madeline… Het monnikenwerk proef je er niet van af (kevers “escaravailles” is de bijnaam voor de monniken die op de heuvel woonden). De wijnen zijn op en top zuidelijk, gul en makkelijk, je proeft de grenache er gewoon in terug.


Op zeven: Dominio de Anza. Die rioja’s, met name die, en hij heeft er twee van, wat zijn die onwaarschijnlijk goed! de reden dat ‘ie op zeven staat, is de prijs die overeenkomstig de kwaliteit is. Tenzij je iets te vieren hebt natuurlijk…


Op acht: een betaalbare chardonnay, uit het zuiden, die smaakt als één uit het noorden en voor een prijs als eentje uit het oosten, is die van Collovray & Terrier. Ik dacht altijd dat dit een soort wijninkoopcombinatie was, maar het blijken twee gedreven wijnmakers die er niet voor schuwen om hun chardonnay uit het zuiden op te voeden in de Bourgogne. Zoooo lekker!


Op negen: Molino a Vento. En toen had ik al heel wat geproefd en toch was ik er weer door verrast. Wat een lekker glas is dat, zowel de witte als de rode. Voor die prijs zou je er zo aan voorbij gaan.


Op tien: volledig arbitrair en op het risico af mezelf belachelijk te maken: Château de Pennautier. Hun Marquis de Pennautier Chardonnay is voor mij een ‘best bewaard geheim’, want afkomstig van een wanstaltig groot kasteel en uit minder ‘befaamd’ gebied. Het zal me wat: dit is zo’n lekker glas, het zal me bommen wat iemand anders ervan vindt!

Alle wijnen

Bekijk het hele wijnaanbod