Birgit Braunstein uit het Neusiedlerseegebied in het Oostenrijks Burgenland heeft het vierhonderd jaar oude familiedomein al enige tijd geleden overgenomen. Haar voorvaderen hadden een gemengd bedrijf met dieren, fruitbomen, graan en wijnstokken.
Ze waren geheel zelfvoorzienend. Birgit herinnert zich uit haar jeugd dat de kersenoogst altijd de eerste bron van inkomsten was van het jaar, daarna kwam het graan en uiteindelijk de druiven. Maar de wijnproductie was ook toen al het belangrijkste onderdeel. Haar grootvader verkocht zijn wijn aan de restaurants in de omgeving. Hij vertelde haar eens een verhaal. Het was kerst, vlak na de oorlog. Het was een zware tijd en er was geen geld. Kerst zou niet gevierd kunnen worden, dus er waren ook geen cadeautjes voor de kinderen. Tot er een restaurateur met zijn paard en wagen, met daarop een leeg wijnvat, kwam voorrijden. Hij proefde de Blaufränkisch, die hij goed bevond en liet het vat vullen. Dit betekende inkomen voor enkele maanden én een kerstviering. “Het was een levenslesje van hem om mij te laten weten dat er altijd moeilijke tijden zullen zijn, maar dat er ook altijd een oplossing zal zijn, als je erin blijft geloven.” Haar grootvader werd 95 jaar oud, net als zijn vrouw. Zij zag haar man en twee zoons tijdens de oorlog naar het front vertrekken en moest het domein draaiende houden en ervoor zorgen dat er voldoende geld en eten was. Birgit: “Ze werd een voorbeeld voor onze familie en het zijn deze dingen die onze band met elkaar zo hecht maken. Nog altijd werken we als familie intensief samen. Zo hebben we naast het wijndomein dat ik run, ook een restaurant en een hotel, die door mijn familie worden gedraaid. We helpen elkaar allemaal.”
Birgit benadrukt dat een wijndomein een kapitaalintensieve activiteit is, waarvoor je veel grote investeringen moet doen met het oog op de toekomst. “We dragen een verantwoordelijkheid voor de volgende generatie. Op de korte termijn denken heeft geen zin. Als ik besluit een wijngaard opnieuw aan te planten, kost het jaren voordat je deze in gebruik kan nemen. De nieuwe generatie plukt daar letterlijk pas de vruchten van. Ook in de kelder zijn er regelmatig grote investeringen nodig, die over vele jaren afgeschreven moeten worden. Daarnaast hebben we in deze tijden te maken met een extra risico: de natuur. De klimaatverandering wordt ons allergrootste probleem in de toekomst. Aan de ene kant hebben we steeds meer te maken met droogte en aan de andere kant met hagel en overstromingen. Dat vraagt om een verandering in ons gedrag en dat begint bij jezelf. Daarom heb ik persoonlijk in 2006 gekozen voor biodynamische wijnbouw, omdat het de natuur in balans brengt en de opwarming tegengaat. Alleen op deze wijze kan ik ervoor proberen te zorgen iets voor de volgende generaties achter te laten wat bijdraagt aan hun toekomst.”
Birgit prijst zichzelf zeer gelukkig dat ze twee zoons heeft die het wijndomein van haar gaan overnemen. Die bovendien een zelfde toekomst voor wijnbouw zien als zij. Inmiddels gaan ze met elkaar zelfs een stapje verder. Ze willen van het domein een sociale werkplaats maken, waar gehandicapten, werklozen en jonge mensen een werkplek kunnen krijgen. Ze deed hiervoor een opleiding tot Green CarTeacher, waarmee ze een certificaat voor het wijndomein kreeg voor Green Care Garden Farm. Hiermee start de toekomst voor haar en haar zoons eigenlijk pas echt. Daarnaast vindt Birgit het belangrijk dat ook haar partners voor een duurzame wereld staan en daar een serieuze bijdrage aan leveren.
We dragen een verantwoordelijkheid voor de volgende generatie. Op de korte termijn denken heeft geen zin. Als ik besluit een wijngaard opnieuw aan te planten, kost het jaren voordat je deze in gebruik kan nemen. De nieuwe generatie plukt daar letterlijk pas de vruchten van.
