40 Jaar Vinée Vineuse - Periode 1996 t/m 2005

Na in Vinée Vineuse 1 van dit jaar verteld te hebben over het ontstaan van het blad en de tien jaar die daarop volgden, zoomen we ditmaal in op het tweede decennium. Wim Beelen en Louis Kat leiden Okhuysen in 1996 alweer twintig jaar en de keuze om het bedrijf te laten groeien via het blad heeft goed uitgepakt. De oplage is flink omhooggegaan en mensen maken elkaar enthousiast lid. Het blad verschijnt in deze periode zesmaal per jaar. Wim heeft andere talenten, dus wordt het blad geschreven door Louis. Hij sluit zich daar de weekenden voor op in zijn kantoor, om zo ongestoord te kunnen werken. Met mijn komst in 1999 verandert dit, want ook ik vind schrijven leuk en zo verdelen we het werk. De pen van Louis is commercieel en scherp en er valt voor mij de eerste jaren veel van hem te leren. Iedere keer als de deadline weer is gehaald, valt er een last van onze schouders. En iedere keer dat het nieuwe blad bij ons als eerste op het bureau valt, zijn we vervuld van een gevoel van trots. De ambitie is om ieder blad weer nét wat beter, nét wat mooier te maken. De grote graadmeter of dat is gelukt, is de grootte van de postzakken gevuld met bestelformulieren die in de weken na het verschijnen binnenkomen.

Tijdens een afspraak ergens in het jaar 2000 zegt Aad Kuijper (die onze hulp zoekt voor het kopen van een wijndomein) me dat ons blaadje er zo heerlijk ‘zelf gefröbeld’ uitziet. Het voelt als een belediging, maar inmiddels weet ik dat hij ons juist een groot compliment maakte. De verhalen zijn namelijk oprecht en komen binnen, ze maken nieuwsgierig en geven zin om te kopen zonder reclamisch – een typisch Aad-woord – te zijn. Aad wordt een dikke vriend van Okhuysen, en een persoonlijke vriend van mij. Wanneer het blad beetje bij beetje te reclamisch wordt, grijpt hij in. Maar dit is pas na 2005 – hier leest u in het volgende blad meer over.

Proeven tussen Dozen en Stellingen
Terug naar 1996. Het blad is in die tijd nog zwartwit, maar een extra steunkleur rood doet in dat jaar zijn intrede. De klassieke gebieden als Bordeaux, Bourgogne, Loire, Elzas en Rhône domineren nog altijd het blad en blijven dit voorlopig doen. Wel worden er vaker uitstapjes gemaakt naar andere landen en gebieden. Zo rukt Spanje langzaam op en komen Amerika, Chili en Zuid-Afrika in beeld. In februari 1997 wordt de overstap naar een full colour omslag gemaakt, maar de rest van het blad blijft zwart-wit. In april 1997 organiseren we voor de eerste keer een proeverij in de Waarderpolder. In 1995 zijn de kantoren overgegaan vanuit de Gierstraat naar het industrieterrein van Haarlem en we vinden het hoog tijd dat de mensen eens kennis komen maken op deze nieuwe plek. De titel van de proeverij? Proeven tussen Dozen en Stellingen. De proeverij wordt in 1999 al een traditie genoemd en de tombola, inclusief een fles Petrus, doet zijn intrede.

Wij willen zwart-wit!
In 1998 gaat het blad naar half kleur en half zwart-wit en vanaf 1999 volledig naar kleur. Van enkele trouwe lezers ontvangen we klachtbrieven: ze missen het zwart-wit. In het blad van juni/juli 1999 kondigt Wim Beelen via een column zijn vertrek later dat jaar aan en in de editie van augustus/september schrijf ik zelf mijn eerste column, waarin ik mij voorstel aan de lezers. In 2000, het nieuwe millennium, krijgt Vinée Vineuse een nieuw jasje. Het beeldmerk van de naam verandert, evenals de opmaak en indeling van het blad. De oplage is inmiddels gestegen naar 10.000 exemplaren. In 2003 gaan we terug van zes edities naar vier. We volgen vanaf dat moment de seizoenen. Het blad wordt dan wel dikker. Daarnaast wordt de Okhuysen Special geïntroduceerd, een overzicht van acht pagina’s, zonder achtergrondverhalen, met enkel aanbiedingen. Het idee erachter? Keuzestress bij onze klanten wegnemen. Het succes van deze special dat steeds tussen twee Vinée Vineuses in valt, is groot.

In 2005 gaat onze vaste vormgever en flesfotograaf Wim van Gogh, na negentien jaargangen te hebben gemaakt, met pensioen. Hij wordt opgevolgd door het bedrijf Anker Concept van Tjakko van Olst en later Kees Gouweleeuw. Het blad krijgt opnieuw een nieuwe, chiquere uitstraling, waardoor het meer op een magazine lijkt. De eerste reacties zijn heel positief; het nieuwe blad wordt goed ontvangen. Floppydisks en fotorolletjes De periode 1996 – 2005 loopt synchroon met de opkomst van het digitale tijdperk en het internet, alhoewel dit bij kleinere bedrijven als Okhuysen toch wat langzamer gaat. Er wordt inmiddels met computers gewerkt, maar die draaien op MS-DOS, met WordPerfect als tekstverwerkingsprogramma. Bestanden moeten opgeslagen worden op een floppydisk en dat gaat wel eens fout, wat natuurlijk de schuld van de computer is. Onze vormgever Wim van Gogh heeft echter een zeer kostbare Macintosh-computer waar je grafisch al veel op kunt doen. Als alle teksten gecorrigeerd en klaar zijn, gaan de floppy’s naar Wim. In de jaren 2000 gaan we ook over van analoge naar digitale fotografie, waardoor we geen rolletjes meer hoeven te ontwikkelen. Toch is het nog altijd veel handwerk. Het echt digitale gemak moet dan nog komen…