Het wijngebied de Marken (Marche) ligt in het midden van Italië aan de oostkant van de Alpenijnen. Gelegen tussen bergen en zee, biedt de Marken een bijzonder terroir waar de wijnen van profiteren.
De Marken is een relatief kleine regio (ongeveer even groot als 1/3 van België) met 700 wijnhuizen wat grotendeels familiebedrijven zijn. Het gebied is nog relatief onbekend en trekt ook minder mensen aan dan de aangrenzende streken zoals Toscane of Umbrië, maar zeker zo schilderachtig.
Historie
Zoals in heel Italië is de wijncultuur hier zo oud als de weg naar Rome. De vruchtbare heuvels dienen al lang als basis voor landbouw en wijnproductie. Lange tijd bleef de Marken in de schaduw van grotere wijnregio’s, maar sinds de jaren ’80 is er een duidelijke kwaliteitsopmars gaande. Investeringen in wijngaardbeheer, moderne keldertechnieken en herwaardering van inheemse druiven brachten de regio waar het nu is: een prachtige regio met grote originaliteit en terroir expressie in de wijnen.
Klimaat
Nog gunstiger dan in Toscane, profiteert De Marken volop van de bergen, heuvels en zee. De combinatie van de drie zorgt voor een lange groeiperiode met optimale rijping, behoud van zuren en elegante aroma’s.
Druiven
De verdicchio, een lokaal druivenras, speelt een belangrijke rol bij het maken van de stuivende witte wijnen uit de regio met een klein prikkeltje. Niet de verwarren met vecchio, een term die je ook tegen kan komen op een Italiaans wijnetiket, wat aanduidt dat het een oude wijn is. Naast de verdicchio worden vooral trebbiano en malvasia gebruikt voor witte wijn. Deze resulteren in heerlijke frisse wijnen maar kunnen ook grote concentratie hebben en bijna honingachtige tonen. Voor rood zijn montepulciano en sangiovese de sterspelers en nemen ongeveer de helft van de totale wijnproductie voor hun rekening. Deze druiven worden vaak gecombineerd in blends of sappige en frisse wijnen te produceren.
Het aantal druiven rassen was vroeger nog een stuk groter aangezien elke boer zijn eigen ‘nostrano’ (=van eigen bodem) produceerde. Door de herverdeling en toebrengen van structuur zijn een aantal rassen verloren gegaan maar met als resultaat een officiële DOC-status.
