Xavier: Mensen durven mij nooit een fles wijn te geven, wat ik eigenlijk best jammer vind. Ik neem aan dat jij wel regelmatig een flesje cadeau krijgt?
Youp: Krijgwijntjes? Daar heb ik in mijn carrière veel last van gehad. Soms van de schouwburg waar ik die avond gespeeld had, maar meestal van bevriende vrijkaarttypes. Of van wildvreemden die me bedankten voor het lachen. Wat ik ermee deed? Drinken? Dat hoor je namelijk te doen met wijn. Maar dat drinken sloeg ik nog wel eens over. Gewoon omdat ik niet durfde. Een vriend van mij noemde dit soort flessen steevast gootsteenwijn. Niet te zuipen rommel.
Xavier: Een goedbedoeld cadeau door de gootsteen spoelen. Hardvochtig hoor…
Youp: Meestal bleef dit soort bocht lang in mijn auto liggen. Tot het er te veel waren en de kans groot was dat de flessen elkaar zouden breken. Dan gaf ik ze aan de studenten die mij door het land hadden gereden. Niet dat ik die jongens vieze wijn gunde, maar domweg omdat ik op hun leeftijd ook alles dronk wat los- en vastzat. Zelfs wijn in karton van een beroemde grootgrutter. En soms kwamen ze uit mijn tourneetas en zette ik ze op het aanrecht voor een sausje.
Xavier: Je weet in ieder geval wat je lekker vindt, zullen we maar zeggen.
Youp: Vind je mij verwend? Daar heb je gelijk in, maar een paar mensen hebben mij in de loop van mijn leven lekkere wijn leren drinken. Lekkere wijn zonder blabla. Dus geen slaapverwekkend verhaal over de stokken, de grond, de hoek van de heuvel en de jaargang van de eikenhouten vaten.
Vind je mij verwend? Daar heb je gelijk in.
Nee, gewoon kort en krachtig: dit moet je drinken omdat het gewoon lekker is. Dat leerde ik onder andere van mijn aardige vader en zo geef ik dat weer aan mijn kinderen door. En je blijft leren omdat er steeds aardige mensen zijn die je tippen. En dan kan het nog mijn smaak niet zijn. Wel altijd grappig als de gever van een vieze fles vraagt hoe je het wijntje vond. Wat ik dan doe? Gewoon liegen dat hij top was. Dat de vinaigrette er alleen maar beter van werd, hou ik voor mezelf.
Xavier: Volgens mij geef je zelf wel altijd mooie wijnen cadeau. Weet ik toevallig uit ervaring.
Youp: Geefwijntjes zijn niet zo’n probleem. Ik geef sowieso altijd iets wat ik zelf lekker vind. Collega-artiesten krijgen van mij steevast een fles champagne als ik hun optreden heb bezocht. Ongeacht of ik het goed of slecht vond. Dat is trouwens niet helemaal waar. Ooit zat ik bij een komiek in de zaal te tukken omdat het tenenkrommend saai en slecht was. Toen ben ik na afloop met fles en al lekker naar huis gegaan. Dat vond ik zielig voor de champagne. Wie dat was? Dat hou ik netjes voor mezelf. Maar ik vind wijn wel leuk om te geven. Mooi kistje samenstellen met prettig spul waarvan ik weet dat je daar een leuke avond mee hebt. Mits je de wijn met de juiste mensen drinkt.
Soms geef ik wijn alleen op papier. Dat doe ik bij huwelijken. Dan beloof ik een kist die ze krijgen als ze 25 jaar getrouwd zijn. De meesten halen dat niet en dan ben je lekker goedkoop uit. Een vriend van mij die lang geleden trouwde, gaf ik een envelop met daarin de mededeling dat als het bruidspaar 25 jaar getrouwd was, er een mooie kist met twaalf goede flessen zou volgen. Over een paar maanden is het zover en moet ik iets moois kopen. Natuurlijk had ik die flessen 25 jaar geleden moeten kopen. Nu zijn ze stervensduur. Maar ik betaal het graag. Zij zijn namelijk de enigen die het gehaald hebben.
