Post uit de wijngaard: Stille kracht

Ruud en Lidewij zijn allebei Nederlands wijnmaker in het buitenland. Om de beurt schrijven ze elkaar een brief. Van vaste medewerkers tot seizoenswerkers, van stille krachten tot zingende ploegen: dit keer vertellen ze over de mensen die hen helpen.

Murviel-lès-Béziers, 30 juni 2025 

Ha Ruud,

Bij jou is de oogst achter de rug en vallen de blaadjes, hier barst de begroeiing uit zijn voegen en heb ik drie mensen fulltime in de wijngaard. Ik vraag me af: wie werken er eigenlijk voor jou? Heb je een vast team? Werk je met interim-mensen? Ik heb al vijftien jaar dezelfde man in dienst: Jean- François. Ooit had hij zijn eigen wijngaarden en verkocht hij zijn druiven aan de cave coopérative. 

Toen hij daar niet meer van kon leven kwam hij schoorvoetend bij mij werken. Natuurlijk was zo ongeveer alles alarmerend aan mij: een Nederlandse! Een vrouw! En dan maakt ze nog biologische wijnen ook! Het heeft hem jaren gekost om eraan te wennen, maar nu is hij trots op ‘zijn’ wijngaarden en komt hij zelfs op zondag sproeien als er voor maandag wind is voorspeld. Naast Jean-François heb ik als vaste parttimer Loïc, een jongeman die de eerste keer dat hij hier kwam een elektronische enkelband omhad. Hij werkte altijd fantastisch – nog steeds trouwens – en ik tekende braaf de papieren van justitie. Kort nadat de enkelband af mocht, kwam hij op een dag geëmotioneerd het kantoortje binnen. ‘U heeft nooit gevraagd wat ik gedaan heb. U kunt altijd op me rekenen.’ Dat is nu vijf jaar geleden, en ik heb er inderdaad nooit naar geïnformeerd. Een andere gouden hulp is Celine. Zij koestert nostalgische herinneringen aan de wijngaarden van haar vader. Als ze niet op de markt staat, komt ze in een oude Jaguar hier het erf op en gaat in de wijngaard stokken opbinden. Met dit team drinken we ’s ochtends koffie en bespreken de wijngaarden en het weer. Het klinkt misschien saai, maar ik vind het heerlijk om zo’n vaste basis te hebben. Hoe is dat bij jou?

Liefs, Lidewij

Marlborough, 10 juli 2025

Ha die Lidewij!

Klinkt goed, jouw team daar. Het is nu winter hier. Nachtvorsten en korte, koude dagen, maar met een prachtige zon. In de wijngaarden is de snoei begonnen. In de winery vormt zich langzaam een beeld van hoe de wijnen eruit komen te zien. Mijn set-up qua werkers is anders dan bij jou. In Marlborough zijn er twee company owned wijngaarden waar ik mee werk. Tim runt één ervan en Craig de andere. Als kleine producent gebruik ik van die wijngaarden alleen de allerbeste perceeltjes. Tim en Craig zijn door en door Kiwi. Samen huren we arbeidskrachten van de Pacifische Eilanden in voor grote klussen zoals snoeien en canopy management: het gebladerte tussen verticale draden steken, en bladeren verwijderen die over de trossen hangen. Geweldig om die teams uit Vanuatu en Tonga bezig te zien en horen. Ze zingen en gillen van de lach; een groot maar prachtig kabaal! In Nieuw-Zeeland zijn de kosten heel hoog, dus wij kleine wijnmakers delen een winery. Als ik denk dat een perceeltje van de wijngaard klaar is, dan boek ik daar een tijdslot.

Tijdens de oogst ben ik veel in de wijngaard, en dan heb ik iemand nodig die in de winery klaar  staat die zorgt dat alles goed gaat. Voor mij is dat Phil, hij is production winemaker. Hij en zijn team doen dit voor zo’n 30 wijnmakers. Zij helpen iedereen tot alles geperst is en in vaten en tanks zit. Dan gaat ieder z’n eigen weg met vergistingen, temperaturen, rijpingstijden, enzovoort. Het delen van de winery schept camaraderie en is erg leerzaam: er is altijd wel een collega bezig met een nieuwe gistsoort of filtertechniek. En zeg nou eerlijk, Lidewij, als we effe het geld vergeten: wat een heerlijk werk hebben wij toch!

Ruud