Zaterdag de vierentwintigste september was de laatste dag van een oogst die al op 29 augustus was begonnen. Iedereen om me heen; mijn oenoloog, andere wijnmakers en niet te vergeten ikzelf, had verwacht dat de hele oogst nog voor half september binnen zou zijn. Niets was minder waar – uiteindelijk zijn we dus tot eind van de maand bezig geweest – we waren zelfs later klaar dan in 2020 en 2021!
Gisteren hadden we een afspraak met de technisch adviseur voor de wijngaarden. Hij vertelde dat de grote droogte op veel plaatsen blokkages in de rijping van de druiven heeft veroorzaakt. Het is wat Fiene en ik al proevend ook hadden gemerkt, de druiven leken maar niet op het punt van perfectie te komen; ze bleven hangen in een stadium van groene pitten en te dikke schillen. Begin september viel er, na eindeloze weken volslagen droogte, opeens flink wat regen. Een kans om de rijping toch verder te brengen, maar ook het risico dat latent aanwezige ziektes zich zouden gaan ontwikkelen. Boris, de adviseur, vertelde dat veel van zijn grotere klanten op dat moment hadden besloten om de oogst binnen te halen. Voor een groot deel om organisatorische redenen – de hele machine was al sinds twee weken in werking, alle mensen ingehuurd – maar ook om sanitaire risico’s te voorkomen. Goede punten, maar voor ons nog steeds geen reden om druiven binnen te halen waar we niet echt tevreden over waren.
Onze kleinschalige groep plukkers had er zowaar alle begrip voor ‘als de wijn maar goed wordt’; in totaal zijn ze zonder mokken tien dagen lang thuis gebleven. En het wonder gebeurde; na een lang, warm weekend keek ik naar Fiens blije gezicht toen ze opeens het gebruikelijke volle fruit van de grenache proefde. Onze handmatige selectie deed de rest: ik heb me zelden zo nuttig gevoeld aan de sorteertafel. Uiteraard waren er nu trossen bij die het wachten niet overleefd hadden en anderen waarvan de rijping nog steeds was geblokkeerd. Met een machinale oogst zou dit een drama zijn geweest, maar de bakken onder de sorteertafel vulden zich, terwijl alleen de perfect rijpe trossen de kelder ingingen. Het was echt een plezier om samen met Fien zo direct een verschil te kunnen maken. Uiteindelijk denk ik dat we een uitstekende oogst binnen hebben gehaald waarbij we om alle problemen van het millésime heen hebben gefietst. En de hoeveelheid is er ook nog eens dit jaar: eindelijk kunnen we weer de witte Dame maken en genoeg rosé om maar liefst zes amfora’s te kunnen vullen. We zijn zeer tevreden.
