Een paar weken lang ben je afgesneden van de wereld, het enige dat telt zijn je druiven, het rijpingsproces, de vinificatie. Op oogstdagen gaat de wekker om kwart over vijf, ik ga naar buiten, check het weer; is alles droog, zie ik de sterren? Vervolgens stuur ik een appje naar de groep ‘vendanges 2022’ en zet het koffieautomaat aan. Om kwart voor zes staan alle plukkers voor de deur. De lichten voor het huis branden, maar in het aardedonker zie ik amper hun gezichten. Half op de tast schenk ik koffie in, ik hoor ze lachen en onderling grapjes maken, een enkeling zit nog half versuft op een stoeltje aan de lange tafel. Maar als ik de frontaal-lampen uitdeel springt iedereen op om naar één van de wijngaarden rond het huis te lopen.
Ik heb dit jaar eindelijk het juiste recept gevonden om aan plukkers te komen. Mijn dochter Marijn stond al jaren ingeschreven op de Facebook-groep van ons dorp ‘entre Murviellois’, maar ik zag nu pas het licht. Na mijn oproep had ik al snel meer aanmeldingen dan ik nodig had. Aardige mensen die op oogstdagen vers brood en zelfgemaakte jam meenemen, als er iemand ziek is, zorgen ze zelf voor vervanging. Een enorme last minder om zo’n solide en positieve basis te hebben.
Maar mijn grootste steun voor dit jaar is nog dichterbij: mijn middelste dochter Fiene heeft vier weken vrij genomen om me met de oogst te helpen. Aan het einde van haar studie geneeskunde, nog voor het begin van haar internaat in neurologie, wordt wijnmaken steeds meer haar passie. Ze is met de tijd een goede proever geworden; zowel in Parijs als tijdens haar jaar aan Stanford was ze lid van ambitieuze proef-clubs, en nu, in de schaarse vrije uren rond de oogst zit ze omringd door papieren en flessen wijn aan tafel in voorbereiding van haar WSET3.
Samen lopen we vrijwel dagelijks door de wijngaarden om de rijping van de druiven te volgen. Fien houdt niet van half werk en heeft gedetailleerde schema’s gemaakt om de rijping van ieder perceel te kunnen volgen. Dit is een deel van het werk dat ik altijd alleen deed, mijn werkman Jean-François houdt er niet van zijn mening te geven. ‘C’est vous la patronne’, ‘u bent de baas’ is zijn vaste antwoord op iedere poging tot discussie van mijn kant. Voor mij is het waarschijnlijk het belangrijkste moment tijdens de oogst. Zelfs als de analyses van het laboratorium aangeven dat de druiven technisch rijp zijn, hoeft dat fysiologisch nog niet te zijn. De pitten zijn soms nog groenig, de schil te dik en vooral; je bent nog niet op dat moment waarop de smaak explodeert in je mond, waarop je voelt dat de intensiteit van alle aroma’s op zijn hoogtepunt is. Het is ontzettend moeilijk om met een perfecte analyse in je hand te staan, wetende dat je een team achter je hebt dat door wil werken, en dan toch te beslissen de oogst af te blazen omdat je de druiven niet nog niet perfect vindt. Zeker met dreigende regenbuien aan de horizon.
