Sicilianen zijn wijnliefhebbers. Gemiddeld drinken ze zo’n 5 maal zoveel wijn als wij in Nederland. En dan vooral bij de lunch en het diner. Want als één ding hier hoog in het vaandel staat, dan is het wel de kunst van het tafelen. Veel plekken in het oosten van het eiland staan op de Werelderfgoedlijst. Niet zo gek met een cultuur die teruggaat tot ver voor onze jaartelling. Het waren de Grieken die als eersten hun stempel drukten op het eiland, daarna kwamen de Romeinen, gevolgd door de Arabieren. Zelfs de Normandiërs lieten in de middeleeuwen hun invloed gelden op het eiland, net als de Spanjaarden. Het gevolg van al deze invloeden is een meer dan boeiende architectuur én keuken.
Op Oost-Sicilië kun je niet om de Etna heen – bijna letterlijk, met zijn 45 kilometer doorsnee. Samen met de Stromboli is het de meest actieve vulkaan van Europa, en eentje die bijdraagt aan heerlijke wijnen. Zo zijn de Etna Rosso-wijnen afkomstig van wijngaarden op de hellingen van de Etna. Die ligging niet ver van de zee, de wind die het lavagruis meevoert en de grote verschillen tussen dag- en nachttemperaturen leveren interessante wijnen van hoog niveau op, met een licht minerale ondertoon en veel rood fruit. Hoewel deze wijnen tot een decennium geleden voornamelijk op Sicilië zelf werden gedronken, is daar gelukkig verandering in aan het komen. De vulkanische rode wijn van La Gelsomina (een assemblage van de nerello mascalese en nerello cappuccio) die ik een beetje koel (15-16 graden) het lekkerst vind, past perfect bij specialiteiten van het eiland als pasta alla norma (met aubergine, tomaat, knofl ook, pijnboompitten, basilicum en ‘harde’ ricotta of pecorino). Maar de wijn is ook perfect te combineren met gegrilde zwaardvis, die zo populair is in Zuid-Italië dat hij zelfs met een jaarlijks feest wordt geëerd. Een dressing met de naam salmoriglio (olijfolie, citroensap, peterselie en oregano) of de Siciliaanse pesto trapanese (gemaakt zongedroogde tomaten en amandelen in plaats van pijnboompitten), is hier lekker bij.
Een persoonlijke Siciliaanse favoriet van mij die ideaal is in een vegetarische of vegan setting is de lokale caponata, het zoetzure auberginegerecht met bleekselderij, kappertjes, olijven, rozijnen en pijnboompitten. Dit gerecht harmonieert heel mooi met de lichte balsamicohint uit de wijn. En terwijl ik nog een slok van La Gelsomina neem en ‘Put on your dancing shoes’ op de achtergrond klinkt, moet ik toegeven dat ik tijdens het schrijven al meerdere malen afgedwaald ben en gekeken heb naar reizen naar Sicilië. Ik vond allerlei leuke hotels rond de bijna 3000 jaar oude stad Syracuse, waar je je niet alleen laaft aan heerlijke wijnen en gerechten en op terrassen geniet van koffie en ijs (!) maar waar je je ook onderdompelt in cultuur, architectuur en geschiedenis. Zou het de wijn zijn die dat oproept? Ik zag ook dat je op het terrein van La Gelsomina in een agriturismo kunt logeren. En dat hoeft niet alleen in de zomer, want op zo’n 20 kilometer afstand kun je er in de winter ook skiën!
Cin cin!
Janny van der Heijden is culinair recensent en tv-persoonlijkheid. Ze schreef talloze gastronomische columnsen verschillende kookboeken. Bij het grote publiek brak zij door als jurylid van Heel Holland Bakt.
