De telefoon gaat, Johan Kruger aan de lijn: “Xavier, ik stuur je proefflessen van twee nieuwe projecten. De een is een cinsault, van de oudste wijngaard waar we mee werken, aangeplant in 1951. De ander komt van de hoogste wijngaard in Zuid-Afrika, gelegen op 1500 meter, midden in de Karoo, de halfwoestijn. Echt een droom die uitkomt, iets waar ik al zestien jaar mee bezig ben. Je raadt nooit wat de aanplant is – een druif waar ik nooit veel mee had, maar jij wel en ik nu ook. Syrah, Xavier, prachtige syrah!”
U hoort het: Johan is een zéér gepassioneerde en toegewijde man. Wijn maken is voor hem een roeping. Daarnaast heeft hij een grote sociale inborst. Vanuit zijn professie wil hij een bijdrage leveren aan betere kansen voor de lokale bevolking; hij strijdt voor eerlijke lonen en, heel belangrijk, opleiding. Alleen dan worden de kansen op een betere toekomst vergroot. Zijn wijnen worden inmiddels op steeds meer plekken over de wereld geprezen, ook in Nederland. Tijd voor een gesprek met deze zeer bijzondere wijnmaker.
Xavier: Johan, hoe ben je verzeild geraakt in de wijnwered?
Johan: Ik groeide op op een wijnboerderij, maar ontwikkelde pas een interesse in de wijngaarden in 1998. Waarom toen? Het wijnvirus kreeg me pas echt te pakken toen ik in 2000 ging werken bij Jordan. Toen was er ook geen weg meer terug voor mij.
Xavier: Hoe kwam je op het idee om Kruger Family Wines te starten?
Johan: In 2015, het jaar dat ik mijn vrouw ont-moette, vroeg Naked Wines uit Engeland mij om een wijn voor ze te maken die we uitbrachten onder het merk Kruger Family Wines. Dat was een succes, en er begon ook vraag uit andere landen te komen. Kruger Family Wines werd toen geboren.
Xavier: Heb jij als wijnmaker een zekere filosofie?
Johan: Ik werk met kleine percelen, gelegen in een koel klimaat – op hogere ligging of vlak bij de oceaan, of allebei – en met een bodem met een ondergrond van graniet. Daarnaast betaal ik altijd een goede prijs voor de druiven, met als voorwaarde dat die terugkomt bij de lokale werknemers en de gemeenschap.
Xavier: Hoe vind je telkens weer nieuwe interessante wijngaarden?
Johan: Eigenlijk werkt het bijna omgekeerd… ze vinden mij. Ik bezoek vaak de verschillende wijngebieden van mijn land en heb inmiddels een goede relatie met veel druiventelers. Zij laten me graag nieuwe plekken en wijngaarden ontdekken.
Xavier: Hoe controleer je de kwaliteit over de jaren, wanneer de wijngaarden niet van jezelf zijn?
Johan: Hoe leer je iemand beter kennen? Door veel tijd met hem of haar door te brengen. Op deze manier win je elkaars vertrouwen en elkaars respect. De boeren weten wat ik zoek en wat ik wil, en daar doen ze hun uiterste best voor.
Xavier: Kan je ons wat meer vertellen over het ‘Old Vines Project’?
Johan: Het OVP is een belangrijk onderdeel van ons verhaal. Via het register waar de oude wijngaarden in staan opgenomen, vinden we percelen met een groot potentieel, waar vaak jarenlang niets mee is gedaan. Zuid-Afrika kent heel veel oude wijngaarden, maar het merendeel verdwijnt in de massaproductie. Als de wijngaard niet meer genoeg oplevert doordat oude stokken minder druiven geven, worden ze gerooid. Doodzonde! Wij proberen de pareltjes te redden, door de boeren te helpen met het kwalitatief bewerken van de grond. We garanderen ze de druiven te kopen, tegen de prijs die nodig is. Onze laatste toevoeging is die prachtige cinsault uit 1951, die ik je heel graag wil laten proeven!
M'n grootste blunder? Dat ik niet eerder begonnen ben als wijnmaker
Xavier: Wat is de grootste uitdaging in de Zuid-Afrikaanse wijnbouw op dit moment?
Johan: Het vinden van goede arbeidskrachten. Maar dat kan alleen worden opgelost als de lokale bevolking goede opleidingen, eerlijke lonen en daarmee meer kansen krijgt. Het ontbreekt nu te vaak aan wederzijds respect. Wij proberen dit bij onszelf en bij onze partners te doorbreken door de arbeiders op te leiden en verantwoordelijkheid te geven.
Xavier: Waar liggen de kansen?
Johan: Ondanks de politieke problemen, gebrekkige elektriciteitsleveringen en problemen op sociaal en economisch vlak, is Zuid-Afrika nog altijd een land van melk en honing, dat met zijn enorme diversiteit en schoonheid veel mogelijkheden biedt. Mogelijkheden die ik in mijn situatie graag via mijn wijnen tot uiting breng.
Xavier: Op welke wijze kunnen importeurs een bijdrage leveren aan jouw streven om iets terug te doen voor de Zuid-Afrikaanse maatschappij?
Johan: Als wij boeren de juiste prijs kunnen betalen voor hun topdruiven, komt dit geld terug in de gemeenschap en kan het worden aangewend voor opleiding. Importeurs die vervolgens bereid zijn op hun beurt de juiste prijs te betalen voor onze wijnen en ons verhaal doorvertellen, zoals Okhuysen al jaren doet, dragen zo hun steentje bij.
Xavier: Wat is je grootste droom?
Johan: Ik zou graag eigen wijngaarden bezitten. Maar de wijngaarden waar ik nu mee werk, liggen zo wijd verspreid, dat al mijn tijd daaraan opgaat – en dat wil ik ook niet opgeven. Bovendien is het bijna onmogelijk om de juiste plek te kiezen: er is zoveel moois! Maar de wijngaard in de Karoo in Sutherland, komt dicht bij mijn droomlocatie… A match made in heaven!
