Het probleem van schrijven over wijn is dat woorden snel tekortschieten. Kwam ik bij mijn eerste proefnotities nog weg met ‘mooie balans, prachtige zuren en sporen van wilde gist’, al snel moest ik naarstig op zoek naar een sprankje originaliteit in mijn omschrijvingen. Niet weer wit fruit, pff , niet nog een keer dat fraai geïntegreerde hout, die bijzondere mineraliteit en die meterslange afdronk. Niet de zoveelste bevlogen wijnmaker en de duuzendste unieke terroir. Kan ik nou niks beters verzinnen, dacht ik regelmatig, waarna het vaak angstvallig stil bleef in mijn bovenkamer en ik ten einde raad nog maar eens een rondje om het huizenblok struinde op zoek naar nieuwe taal. Datzelfde heb ik met kunst, dat ik voor een Monet sta en niet verder kom dan ‘tering’, ‘godskanonnen’, ‘allemaggies’ en andere uitdrukkingen van profane aard. Of met muziek, met name bij de Beatles, waarvan dan weer het voordeel is dat je er niet doorheen hoort te praten.
Dat geldt helaas niet voor een column. Daarin kun je niet amechtig zwijgen ten overstaan van een imponerende wijn, al is die neiging soms nog zo groot. Waar ik het liefst in zwijm zou vallen of in stilte op mijn knieën zou gaan om mijn handen te vouwen rond het heilige vocht, word ik geacht om er iets zinnigs over te zeggen. Wie overigens denkt dat ik betaald word voor deze driemaandelijkse kwelling moet ik teleurstellen. Ik schrijf deze stukjes voor mijn plezier en hou er niks aan over behalve soms een knallende koppijn, niet door de wijn maar door de zoektocht naar superlatieven. Zoals dit keer na het drinken van een glas Cantina LaSelva. Tering, godskanonnen, allemaggies, wat is dat toch een lekker glas. Hoe zeg ik dat nou eens op originele wijze? Laat ik een poging wagen: bij Cantina LaSelva begrijpen ze niks van wijn-maken. Hoe kun je anders zoiets moois maken voor deze prijs? Dan snap je er niks van.
Begrijpen ze niet dat je voor dit soort kwaliteit minimaal het dubbele hoort te vragen? Dit is pure concurrentie-vervalsing. Bij Cantina LaSelva maken ze de markt kapot met hun wijnen, dat geldt zowel voor de rode als voor de witte. Laat hun Toscaanse buurman er maar niet achter komen; voor je het weet stuurt-ie zijn honden op hen af. Schandalig, zo lekker, zo gul en toch zo fi jntjes van smaak, deze Morellino di Scansano, niks vermoeiends of logs aan, dit is gewoon onbehoorlijk lekker. Zelfs de fles is belachelijk stijlvol, en dat voor dat geld. En dan zijn ze ook nog eens volledig biologisch en bevlogen (oeps, had ik mezelf zo beloofd, om dat woord te vermijden).
Niet verwonderlijk dus dat Cantina LaSelva hoog in de tophonderd van de beste prijs-kwaliteitswijnen ter wereld staat van The Wine Enthusiast (ja zo kan ik het ook). Dat is alles wat ik er nog over te zeggen heb, de rest moet u straks zelf maar onder woorden brengen. Maar u mag ook een glaasje inschenken, proeven en dan stilletjes genieten.
