Ik zit aan tafel met de grappigste man ter wereld, de beroemde komiek Leslie Nielsen (God hebbe zijn ziel en wat zullen die twee een lol hebben in de hemel). We zitten al vijf avonden aan dezelfde tafel in hetzelfde Amsterdamse Toscanini en we drinken uiteraard dezelfde wijn. Leslie – u kent hem wel van de Naked Gun films – blijkt een man van gewoontes. Vino Nobile di Montepulciano van Boscarelli. Why change if you like it, lacht Leslie terwijl hij zijn hand opsteekt voor een nieuwe fles.
Dan springt hij op van tafel en acteert of hij net iemand vermoord heeft op een hotelkamer en niet weet waar hij het pistool moet verstoppen. In de achtergrond horen we de politiesirenes aanzwellen. Under the matress? No, that’s stupid, in the drawer? That’s too easy. Ten einde raad verbergt Leslie de imaginaire revolver achter zijn broekband, waar het wapen per ongeluk omlaag begint te glijden. Wild met zijn been trekkend probeert Leslie het pistool naar beneden te werken door zijn smalle broekspijp terwijl we de politieagenten argwanend de hotellift in zien stappen. Na deze gratis masterclass humor, ploft de grote meester neer op zijn Thonet stoel en neemt hij vergenoegd een slok van zijn wijn. God this is good stuff!
Ik leer die avond drie dingen: dat ik nooit zo grappig zal zijn als deze voormalig Shakespeare acteur, dat het publiek in Toscanini nergens van opkijkt en dat je altijd dezelfde wijn moet drinken als je gelukkig wilt zijn. Dat laatste heb ik tot motto verheven. Wijn is als een relatie, je kunt vluchten in telkens weer nieuwe avontuurtjes, maar in echte liefde ontdek je zoveel meer. Boscarelli dus. Pas nu Leslie zelf hoog in de hemel aan een glaasje lacrima christi zit voel ik me vrij om ook eens iets anders ‘Italiaans’ te drinken. Zo ontdekte ik laatst Mastrojanni (niet van Okhuysen en toch fraai) en het krankzinnig lekkere en betaalbare Cantina LaSelva (wel van de firma).
Wijn is als een relatie, je kunt vluchten in telkens weer nieuwe avontuurtjes, maar in echte liefde ontdek je zoveel meer
Deze week proefde ik een wonderschone chianti van Fontalpino en dat zou zomaar eens een nieuwe liefde kunnen worden. Fontalpino is een spoedcursus Italiaans: de sangiovese geeft je meteen dat zonnige levensgevoel en blijft elegant zoals alleen Italianen dat kunnen zijn: Fontalpino is een chianti van de juiste soort, geen pizza en mandflessen maar de verfijnde Italiaanse keuken, geen huilende voetballers met gouden kettingen maar blote voeten in leren instappers, een luchtig linnen jasje boven een klassiek gesneden pantalone, het is Mastroianni in La dolce vita, mooi, ingetogen en nergens te aanwezig, een fresco van Piero della Francesca. Don’t get ahead of yourself, hoor ik de grote komiek grappen. Maar toch, Chianti Colli Senesi van Fontalpino, daar zou Leslie ook wel een doosje van gewild hebben.
Aad Kuijper is ex-wijnboer (Mas des Dames) reclameschrijver en romancier. Zijn tweede boek ‘Genadebrood’ verschijnt deze zomer.
