Wat het precies was, wist ik eerst niet goed te plaatsen, maar inmiddels denk ik eruit te zijn. Ik heb gewoon weer heel veel lol in mijn werk gekregen. En dat is niet alleen omdat we ons team hebben uit weten te breiden met een paar heel leuke en goede mensen en we sowieso een heerlijke, ambitieuze en geïnteresseerde groep bij elkaar hebben. Nee, het komt daarnaast door het reizen. Ik ontmoet weer wijnmakers! En de uitwisseling die ik met hen heb, is gewoonweg heel inspirerend en dierbaar. Na twee jaar van bijna alleen maar naar een beeldscherm turen, wat overigens geen overbodige uren waren, hebben we nu weer echte gesprekken. Ik leer weer. Ik zuig alle verhalen en ervaringen in me op.
Alleen ter plaatse zie en ervaar je hoe bijzonder al die producenten zijn. Met welke uitdagingen ze dagelijks te maken krijgen, hoe ze tegenslagen accepteren en hoe ze altijd vooruit blijven kijken. Als wijnproducent kan je niet anders. Dit leren ze van de generaties voor hen en ze weten dat het in hun vak niet veel zin heeft om achterom te kijken en evenmin enkel naar morgen. Nee, wijnmakers kijken jaren vooruit. Een nieuwe wijngaard aanplanten, of het vervangen van de ene druivensoort door een ander, de bouw van een nieuwe kelder: je doet het meer voor de volgende generatie dan voor jezelf. Al het geld dat er wordt verdiend gaat terug in het bedrijf. De gemiddelde wijnboer geeft z’n geld liever uit aan een nieuw vat dan aan een sportauto. En ondanks hun drukke bestaan, maken ze tijd voor ons. Want ook zij zijn blij dat we weer bij ze langs komen.
De bezoeken, de gesprekken, de vriendschappen, het proeven, iedereen die ook het boek van mijn vader heeft gelezen – Monsieur Louis – zal direct begrijpen dat ook hij hier telkens weer door gegrepen werd. Het inspireerde mij om een verhaal te schrijven over de generaties in de wijn en over hoezeer al deze mensen vervlochten zijn met hun habitat. Zo zat ik kort geleden met drie generaties Boutière bij hen thuis in Gigondas aan de lunchtafel. En was het fantastisch om tijdens Proeven tussen de Stellingen te zien hoezeer Ludivine Dirler stond te stralen omdat zij geflankeerd werd door haar docher Cécile.
Dat dit natuurlijk niet alleen voor wijnmakers geldt, wordt wel duidelijk in het interview met Michiel van den Berg, bevlogen horeca-ondernemer in een prachtig familiebedrijf in Noordwijk, waar eveneens de volgende generatie zijn intrede doet. En deels vinden we dezelfde thematiek, van liefde voor een plek en inspiratie halen uit het werk wat je doet, ook terug in de rubriek De kelder van, waarbij we dit keer bij Floor van Ede van Brasserie van Baerle langs gingen. En hetzelfde gevoel zullen ook Lidewij van Wilgen en haar dochters ervaren, hetzij pas wat korter. Alhoewel, twintig jaar alweer!
Speciale aandacht in deze zomereditie van Vinée Vineuse is er ook voor onze trotse nieuwe aanwinst Les Crêtes, uit de Italiaanse Aostavallei, aan de voet van de Mont Blanc. De wijnen van dit kleine domein zijn spectaculair mooi en daarnaast zeer origineel. Verder mag niet onvermeld blijven dat onze nieuwe medewerkster Femke Pruis haar schrijfdebuut maakt in deze uitgave. Onder andere interviewde zij Jean-Claude Zabalia van L’Esprit de la Fontaine. Ten slotte deel ik graag met u het heugelijke nieuws dat onze Job (Joosse), van wie we in het vorige nummer van Vinée Vineuse nog afscheid namen, via de voordeur weer bij ons binnen is gekomen. Zowel Job, het team als ikzelf zijn daar heel verheugd over. Ondanks dat behoudt onze Max (Funke) zijn column, die hij overnam van Job. Hij doet dit immers veel te leuk. Ik wens u een zonnige zomer!
