Mijn vader stort op het erf van een wijnhuis in de Bourgogne de achterbak van de Peugeot 505 vol met dozen wijn. We zijn op de terugweg van een bezoek bij opa Jantje in Zuid-Frankrijk, waar we iedere zomer de vakantie afsluiten, en pappa gaat langs zijn favoriete wijnhuis. De boerderij ligt aan het einde van een laan omzoomd door cipressen, hoog als kerktorens. Links en rechts van de boerderij trekken eindeloze rijen wijnstruiken de vel-den in en zelfs in de verte de heuvels over. Decennia achtereen worden de druiven hier gekoesterd als nageslacht. Tussen de wijnstruiken bruin klei en dat almaar oprukkende onkruid. Snoeien, wieden sproeien; de wijnboer is de knecht van zijn wijngaard.
Nog rozig van de rondleiding langs de vaten in de kelder van het wijnhuis, waar de lucht zwanger is van de alcohol, kruipen we weer met z’n drieën op de achterbank, mijn twee broers en ik. Ik natuurlijk in het midden, voor als er klappen vallen. Gelukkig heb ik wat brokken kaas en hompen brood weten mee te jatten van de proeverij. Even de voeten optillen, want er moeten nog wat kartonnen wijnpakken van tien liter weg worden gestopt, om thuis in Bloemendaal te bottelen. Mijn moeder heeft haar blote voeten op het dashboard en steekt een sigaret op. Camel zonder filter. Met open ramen rijden we toeterend de oprijlaan af, voor ons trilt de lucht van de hitte, achter ons verdwijnt het wijnhuis in een wolk stof.
Wijn is voor mij het ideale elixer van de romantiek, de liefde voor de vrijheid en het samenzijn met het gezin en vrienden
Tegen zes uur ’s avonds parkeren we de auto bij hotel ‘Le Lion d’Or’ en na een borrel met pastis gaan we aan tafel. Vooraf altijd heerlijke escargots. Soms zijn ze zo heet, dat als je er met je vork in steekt, ze uit hun schelp tegen het plafond springen. Hilariteit alom. Mijn astmatische broers hoesten zich door de nacht en de volgende dag zijn we blij als we zonder inspectie met al die wijn de Nederlandse grens over komen. De wijnvoorraad wordt thuis zorgvuldig in de kelder opgeborgen en gaat ongeveer drie maanden mee. Bij elk diner of feestje haalt mijn vader zorgvuldig de wijn tevoorschijn die hij voor de gelegenheid geschikt vindt. Stoofvlees? Dan drinken we dit. Sliptongetjes? Daar heb ik een mooie witte voor! Over de prijs van de wijn wordt niet gepraat. Dat hoort ook niet. Na het ontkurken staat de fles even. Daarna wordt er geproefd. Een sacraal moment. Je kijkt even naar de fles. Even naar elkaar. Een moment van bezinning, als in een gebed. En met die fles komt altijd een verhaal, over de wijnboer, of de tocht waarop de wijn is veroverd, over mijn opa’s, wier leven in wijn gedrenkt was, over het goede leven in Frankrijk.
Ik mis die tijd. Wijn is voor mij een verhaal. Het is het ideale elixer van de romantiek, de avonturen uit het verleden, de plannen voor de toekomst, de liefde voor de vrijheid en het samenzijn met het gezin en vrienden. Xavier begrijpt die romantiek als geen ander. Als Xavier over wijn praat, gaat het eerst over de familie waar de wijn vandaan komt en hoe hij daar altijd ontvangen wordt, en dan, pas heel veel later, gaat het over de kwaliteit van de wijn. En die is, maar dat weet je dan allang, want dat kan niet anders na zo’n verhaal, heel bijzonder.
Ik drink op jullie gezondheid!
Beau van Erven Dorens is presentator, acteur en schrijver. Beau woont met zijn vrouw Selly en vier zoons in Amsterdam en is een groot wijnliefhebber.
