Ik weet niet hoe u het ervaart maar ik vind het knap wat mensen allemaal kunnen ruiken in een wijn, bloemetjes, sterappels of typisch rood fruit. Ik kan het niet, ik kniel waarschijnlijk te weinig om de geur van een bed violen te kunnen ontwaren, sterappels heb ik zelden in huis en ik kan geen rood fruit van zwart onderscheiden, waarschijnlijk omdat ik kleurenblind ben.
Mijn geurassociaties bij wijn zijn daarmee van een heel andere orde. Zo ruik ik bij goedkope Bulgaarse wijn altijd het schimmelige tapijt van mijn armoedige studentenkamer, bij dure Bordeaux ben ik direct weer terug aan het meer van Genève waar ik voor het eerst in mijn leven een glas Chateau Lâtour dronk en bij Italiaans moet ik altijd denken aan de eenarmige Turk in de steenstraat in Arnhem waar je voor zeven gulden een pizza Marmera at die door de gehandicapte eigenaar steevast geserveerd werd met een prima Chianti. Je doet tenslotte in pizza’s nietwaar?
Waar gaat deze column heen hoor ik u denken. Dat weet ik zelf ook nog niet maar ik denk naar Kerst, en mijn herinneringen aan die bijzondere dagen. Bij kerst denk ik voor alles aan de wijn waar de pastoor in mijn geboortedorp tijdens de nachtmis steevast eenslokje te veel van dronk (ik ruik nog de wierrook). Als kind werd ik gefascineerd door ’s mans heftig slikkende adamsappel en daarmee was mijn interesse in dit goddelijk vocht gewekt. Want goddelijk is het, wijn en zeker met kerst. Dan hoort er immers een hemelse fles op tafel te komen. En daarbij komen de geurassociaties vanzelf.
Kerst is voor mij Bordeaux en Bordeaux is voor mij kerst
Zo ruikt Château Trotanoy voor mij naar zee, want gedronken met Kerst in het vakantiehuis van vrienden in Schoorl, bij Château Poujeaux krijg ik associaties met het lente-uitje dat mijn moeder in de pastei-ragout gesnipperd had, wat voor het aanwezige gezelschap veel te frivool bleek. Kerst is voor mij Bordeaux en Bordeaux is voor mij kerst. Dat brengt mij bij de fles die ik dit jaar zeker uit de kelder ga halen.
L’expression du Petit Verdot van Tour de Gillet en ik kan u nu al zeggen wat die in de toekomst voor associaties gaat oproepen, L’expression du Petit Verdot ruikt naar het wol van de warme kersttrui waarin we allemaal gezellig rond de tafel zaten, naar de kaarsen waar we er dit jaar een paar extra van opstaken om warm te blijven, naar de wens tot saamhorigheid en vrede op aarde. Is er iets mooiers? L’expression du Petit Verdot van Château Tour de Gilet is een zalige kerst en dat voor een prijs die je er niet mee zou associëren.
