Het gebied kent een bewogen geschiedenis en dat bedoel ik niet alleen seismografisch, maar zeker ook politiek. Gelegen op de grens van de oude Romaanse en Slavische wereld is het later bestuurlijk onderdeel geweest van het Habsburgse rijk, voormalig Joegoslavië én Italië. In tegenstelling tot andere Italiaanse regio’s is deze streek (nog) niet heel toeristisch. En dat terwijl er zoveel te ontdekken valt: van de bergen in het noorden tot de vlakke kustlijn in het zuiden, met de eeuwenoude stad Triëst als flamboyant baken. Ook op wijngebied kom je hier aan je trekken. Zo kent de streek een aantal lokale druivenrassen zoals de friulano (ook wel bekend als tokaj in het gebied net over de grens met Slovenië) en de ribolla gialla waarvan witte en mousserende wijn wordt gemaakt.
Iets buiten Romans d’Isonzo in de provincie Gorizia, zo’n kleine twintig kilometer van de kustplaats Monfalcone, ligt het wijnhuis van de familie Matteo Braidot. Het is in 1870 opgericht en beslaat ruim veertig hectare wijngaarden die witte, rode en mousserende wijnen leveren. De familie bestiert al meer dan 150 jaar het bedrijf met hard werken, passie voor het vak en liefde voor de ‘terra’.
We bevinden ons iets buiten Romans d’Isonzo in de provincie Gorizia, naast het al even onbekende Monfalcone.
Dat alles proef je terug in hun Ribolla Gialla. Die is droog, fluweelzacht met een fris zuurtje, en ruikt bloemig. Koud smaakt hij het lekkerst, en daarmee bedoel ik dat je hem het best een kwartiertje voor het serveren uit de koeling haalt. Ik dronk hem deze zomer bij een salade met burrata, parmaham en gegrilde perzik, die de perziktonen in de wijn naar boven haalde. En bij een fritto misto di mare was het frisse aangename zuurtje in de wijn een heerlijke tegenhanger van de gefrituurde visjes. Eerlijk gezegd past de wijn perfect bij álle vis, variërend van vers gebakken sardientjes of gegrilde octopus tot een romige risotto met scampi. Maar de wijn is niet alléén lekker bij visgerechten. Ook een vitello tonnato (dunne plakken kalfsmuis met tonijnmayonaise) combineert goed, ondanks het zuur van de kappertjes in het gerecht. Trouwens, crostini met tomaat of een focaccia zo uit de oven laten de wijn ook stralen.
Oh, en misschien een gekke tip, maar kijk even goed uit wanneer je deze wijn ‘blind’ uit het schap trekt. Alleen aan de naam van de druif op het etiket zie je de verschillen tussen de wijnen van Matteo Braidot – voor de rest zijn alle etiketten hetzelfde. Zo kwam ik er ooit thuis pas achter dat ik zonder bril twee flessen pinot grigio van hetzelfde huis had gepakt, die trouwens óók erg lekker waren.
per fles
bij 6
flessen,
10.50
9.80
per fles
