Bonjour, Samuel. Jouw ouders kochten dit domein in 1971. Kun je mij daar iets over vertellen? Wat heeft er volgens jou toe geleid dat Mas de Daumas zo’n iconische status heeft verworven?
Alors… Mijn ouders hebben veel geluk gehad. Maar dat geluk hebben ze moeten afdwingen. Aanvankelijk waren ze helemaal geen wijnmakers. Ze waren op zoek naar een mooie boerderij om in te wonen, om de stad te ontvluchten. Toen ze Mas de Daumas kochten, hebben ze Henri Enjalbert ingehuurd. Hij was een beroemd geoloog uit Bordeaux, en hij heeft onderzocht voor welk soort agricultuur het landgoed geschikt was. Enjalbert was erg onder de indruk van de bodemsamenstelling, de diepgelegen waterreserves en het relatief koele microklimaat in de Gassac-vallei. Hij constateerde dat de omstandigheden hier perfect waren voor het maken van grote wijnen. Mijn ouders luisterden naar hem, en begonnen in 1972 met het aanplanten van druivenstokken. Er werd hen een juweel in de schoot geworpen en ze gingen het avontuur aan. Ze hadden geluk en werkten heel hard. Het kwam niet voort uit een of ander rigoureus businessplan. Af en toe was het erg spannend, maar het heeft Mas de Daumas op de kaart gezet.
Dat kun je wel zeggen, ja. Ik heb gelezen dat journalisten en wijn-recensenten jullie grand vin kwalitatief vergelijken met Bordelaise chateaus zoals Lafite Rothschild en Latour. Dat zijn premier grand cru classé-wijnen die tot de absolute wereldtop behoren.
Ik weet het! Onvoorstelbaar, toch? Die wijnen behoren tot de beste ter wereld. Mas de Daumas maakt wijnen met dezelfde ambitie: met een grote complexiteit en een herkenbaar karakter. Je kunt ze makkelijk tientallen jaren bewaren. Steeds meer liefhebbers van legendarische wijnen ontdekken ons. Men wil grote smaken zonder daarvoor de astronomische bedragen neer te leggen die worden gevraagd voor een Lafite Rothschild of Latour. En dan komen ze bij ons uit.
Waar is die kwaliteit aan te danken?
We gebruiken niet-gekloonde stokken. Deze zijn minder productief, maar geven de druiven meer karakter dan gekloonde stokken. Ook houden wij de rendementen laag, wat de concentratie van de wijnen verbetert. Ons domein is erg bosrijk. We hebben er bewust voor gekozen om de wijngaarden om de bossen heen aan te leggen. Zo blijft er harmonie met de omliggende natuur. Het bevordert de gezondheid van het land. Zo hebben wij zelfs minder last van de opwarming van de aarde dan veel andere wijnmakers, omdat de biodiversiteit het microklimaat stabiliseert.
De eerste flessen van Daumas Gassac gingen over de toonbank voor acht gulden. In die tijd een astronomisch bedrag voor een simpele tafelwijn
Jullie gaan erg consciëntieus te werk; geen kunstmest, geen chemische bestrijdingsmiddelen. En zoals ik je nu spreek is jouw liefde voor de natuur evident. Toch zie ik op het label van de grand vin geen certificering staan voor duurzame landbouw. Wat is de reden?
Dat is een goed punt. Mijn ouders zijn begonnen in 1972. Zij werkten toen al duurzaam. Uit overtuiging. Die certificeringen bestonden toen nog niet. Zij deden gewoon wat juist was, en dat doen wij vandaag nog steeds. Wij dateren van vóór die tijd. Inmiddels zijn we wel bezig om die certificering te krijgen. Maar ook dan zullen we deze niet op de fles zetten. Het is misschien wat tegendraads, maar dat zou conformistisch voelen. Bij ons nieuwere label, Moulin de Gassac, is dat anders. Voor die wijnen, zoals de Elise, de Faune, en de Guilhem-serie, zijn wij aangesloten bij Terra Vitis. Dit is een certificering voor duurzame wijnbouw, en het logo staat op iedere fles.
Moulin de Gassac is ontzettend populair bij onze klanten. Kun je iets meer over deze wijnen vertellen?
Merci! Wij zijn erg blij met het enthousiasme van jullie klanten. Het verhaal begint bij mijn vader. In de jaren tachtig werden hier in Languedoc veel wijnstokken gerooid, omdat veel boeren moeite hadden om hun wijn te verkopen. De kwaliteit was vaak laag. Volgens mijn vader was het rooien van de stokken niet de juiste oplossing: hij was van mening dat hier mooie wijn gemaakt kon worden, als er maar met kundigheid gewerkt werd. Zo werd Moulin de Gassac mijn vaders liefdesverklaring aan de Languedoc. Dankzij zijn inspanningen bleven veel van deze wijngaarden gespaard en zijn nu nog in gebruik. Het doel was niet om hier een grand vin te maken zoals op Mas de Daumas. In plaats daarvan staat Moulin de Gassac voor fruitige wijnen met een open karakter. Wijnen die jong op dronk zijn en die lekker zijn voor iedere dag. Eigenlijk zijn het wijnen die een perfecte representatie zijn van wat Languedoc te bieden heeft, voor een mooie prijs. Vandaag de dag ben ik als wijnmaker betrokken bij zowel Mas de Daumas als Moulin de Gassac. Het geeft mij veel voldoening om de droom van mijn ouders voort te zetten en om hem mee de toekomst in te nemen.
Wordt er inmiddels al gedacht aan een derde generatie Guibert op dit domein?
Nou, ik ben nu vijftig, dus voorlopig ben ik nog niet klaar! Mijn ouders hadden vijf kinderen, en negen kleinkinderen. De oudste daarvan is nu achttien. Wij willen ze niet pushen. Ze moeten lekker de tijd nemen om de wereld te ontdekken, eerst eens ergens anders gaan werken. Een vak leren. Ze weten dat de deur terug naar ons toe altijd openstaat. Ik heb zelf in mijn jeugd in Nieuw-Zeeland gewoond en gewerkt. Ik was 28 toen ik terugkeerde en mijn vader mij het wijnmaken leerde. Die ervaring heeft mij een completer beeld van de wereld gegeven.
En je hebt er goed Engels aan overgehouden!
Haha, ja, dat is een mooie bijkomstigheid.
