Roussillon wordt systematisch in een adem met de Languedoc genoemd. Het kleine Roussillon heeft echter toch wel degelijk een heel eigen identiteit en karakter. Deze schitterende streek ligt aan de Middellandse Zee, tegen de Pyreneeën aan. Tot 1659 behoorde het tot het Koninkrijk van Aragon, waartoe ook Catalonië behoorde. De Catalaanse identiteit is hier dan ook diep geworteld in de cultuur en uit zich onder andere in de taal en de keuken. Tot op de dag van vandaag noemt de trotse lokale bevolking hun streek Noord-Catalonië en nog steeds is de grens tussen de Spaanse Denominación de Origen Empordà en de Franse AOC Roussillon erg vaag. Sommige wijngaarden lopen letterlijk dwars over de landgrens heen. Er zijn dan ook veel overeenkomsten tussen dit uiterste noordoosten van Spanje en het uiterste zuiden van Frankrijk.
Het klimaat kent hier hoge temperaturen. Door de sterke wind uit zee en uit de Pyreneeën, de tramontana genoemd, wordt dit echter gedeeltelijk getemperd. Van oudsher worden in deze streek versterkte wijnen gemaakt, de zogenaamde vins doux naturels. Hier heersen druivenrassen als grenache noir (garnatxa negre), grenache gris (garnatxa roja) en grenache blanc (garnatxa blanca), carignan (carinyena) en macabeu (macabeo). Druiven die veelal hun oorsprong kennen in Aragón en vanuit dit ooit machtige rijk hun weg vonden naar de Balearen, Languedoc, Provence, Ligurië, Corsica en Sardinië. Toen de druifluis rond het einde van de negentiende eeuw de wijngaarden van de Roussillon en Empordà bijna compleet decimeerde, wist de Roussillon zich aanzienlijk sneller te herpakken. Het waren de coöperaties die ervoor zorgden dat wijnbouw weer op gang kwam en de streek er weer enigszins bovenop kwam.
De artistieke familie Parcé is diep geworteld in de Roussillon. In nagenoeg alle herkomstgebieden die deze kleine wijnstreek rijk is, maken zij nu wijnen. Het was de stille en gepassioneerde Léon Parcé (1894-1979) die in 1978 de familiewijngaarden aan zijn zoons Marc en Thierry naliet. Léon groeide op in het gehucht Puig del Mas, niet ver van Banyuls sur Mer. Hij leerde zijn zoons werken in de wijngaarden en bracht hen zijn liefde voor poëzie, schilderen en fotografie bij. De druiven gingen altijd naar de coöperatie, maar Marc en Thierry hadden andere plannen. Wat als zij het gehele proces van druif naar wijn nu eens zelf gingen beheersen?
In 1984 komt Domaine de la Rectorie in het dorpje Banyuls sur Mer tot leven. Hier, langs de kustweg van Perpignan naar Spanje, ligt het schilderachtige gebied Côte Vermeille. Op de tamelijk steile hellingen bevinden zich de terrasvormige wijngaarden, die tot vlak aan zee reiken. Al gauw beseffen de broers dat het beroep van wijnboer meerdere beroepen in één is: het werk in de wijngaarden, de kelder, de marketing, verkoop en het management. Het motto van de familie wordt teamwork, omdat niemand het talent heeft om alles alleen te kunnen. Het streven naar kwaliteit blijft onverminderd. Al het werk in de wijngaarden wordt met de hand gedaan en is zeer arbeidsintensief.
Op Domaine de la Rectorie draait het allemaal om de kwaliteit van de druiven. Thierry omschrijft dit poëtisch: “Als voormalige coöperatieleden zijn we gevormd – of vervormd – door de gemoedstoestand van een wijnboer. Het belangrijkste gebeurt in de wijngaard. In onze wijnen benadrukken we dan ook de kwaliteit van de terroirs in plaats van het gebruik van technologie in de kelder.”
De broers ontdekten in 2001 ook de bijzondere terroir van het achterland van de Roussillon. Op de hoge hellingen met een bodem van leisteen worden de druiven dankzij een verkoelende zee-wind en een groot verschil tussen dag- en nachttemperatuur hier prachtig rijp en ontwikkelen ze verrassend veel smaak en harmonieuze frisheid. Hier beginnen zij Préceptorie de Centernach en iets later Maison Parcé Frères. Tegenwoordig heeft Thierry zich samen met zijn zoon Jean-Emmanuel over Domaine de la Rectorie ontfermd. Marc runt samen met zijn zoons Martin, Augustin en Vincent Domaine de la Préceptorie in Maury, Domaine Augustin aan de kust bij Collioure en Maison Parcé Frères.
De saamhorigheid en samenwerking van de familie Parcé blijft. Het maakt hen sterker, ook voor de toekomst. Er lopen meerdere projecten, ook in andere streken waar zij samen of alleen aan meewerken. Naast hun werk in de wijn blijven ze onverminderd kunstzinnig, poëtisch en vooral ook nieuwsgierig. Het is collectief werk waaraan zij allemaal hun steentje bijdragen. Volgens Thierry volgen ze een utopie, een ambitie om niet een naam op het etiket te zetten, maar om het gemeenschappelijk werk vooruit te helpen.
