De hak van de laars van Italië brengt krachtige, zondoorstoofde wijnen voort, die al vele jaren hun weg naar de liefhebbers weten te vinden. Verreweg het grootste deel van deze wijnen werd tot de jaren negentig van de vorige eeuw gebruikt om de lichtere wijnen uit het noorden van Italië wat extra kleur en gewicht te geven. Maar tegelijkertijd met het warme, mediterrane klimaat hebben de zwoele wijnen van Puglia onder wijndrinkers inmiddels een eigen reputatie opgebouwd. ‘En de vraag is groot!’ Ook bij Okhuysen is er de laatste jaren – zeker met de stijgende populariteit van Puglia als vakantiebestemming – veel vraag naar de wijnen uit deze streek. Verschillende reizen en de nodige bezoeken tijdens beurzen, brachten ons niet het juiste huis. Het bleek toch lastig om een producent te vinden die zich kon onderscheiden met een juiste prijs-kwaliteitverhouding.
Tot we opeens de tip kregen dat in de buurt van Manduria een jonge vrouw originele wijnen maakt met veel karakter. Een karakter dat ons misschien weleens zou kunnen boeien. Natuurlijk waren we nieuwsgierig, maar in eerste instantie ook wel wat sceptisch. Al snel ontvingen we op ons verzoek enkele proefflessen. De wijnen werden blind geproefd, samen met wijnen uit verschillende delen van het midden en zuiden van Italië. Na de proeverij was het moment daar om de wijnen te ontmaskeren en de scores en de proefnotities met elkaar te vergelijken. Al heel snel keken we elkaar hoopvol aan. De wijnen van Masseria Cuturi sprongen er namelijk geweldig uit! Is dit echt Puglia? Zo’n balans, verfijning en diepgang gekoppeld aan donker, sensueel, ingemaakt fruit en kruidigheid. Hier moesten we meer over weten!
Een meisjesdroom
Het verhaal van Camilla Rossi Chauvenet leest als een meisjesboek. De familie van haar moeder heeft in Valpolicella – zelf komt ze uit Veneto – een schitterend landgoed met wijngaarden. Maar eigenlijk geeft niemand in de familie heel veel om wijn: de druiven worden altijd in bulk verkocht aan de plaatselijke coöperatie.
We kregen een tip over een jonge vrouw die in Manduria te gekke wijnen bleek te maken
Camilla is de grote uitzondering. Als jonge vrouw heeft zij de droom om topkwaliteit wijnen te gaan maken. Een droom die haar familie aanvankelijk niet begrijpt. Tijdens haar studie viticultuur en vinificatie loopt ze stages in Frankrijk en Spanje, waar ze natuurlijk de nodige ervaring opdoet en de kans krijgt om veel te proeven uit andere streken, wijnen met verschillende stijlen. In 2003 keert ze terug naar het familiedomein in Valpolicella en neemt daar de touwtjes met overtuiging én succes in handen. Tot Camilla’s verbazing raken haar ouders ook geïnspireerd door dit succes. Camilla’s moeder haalt haar over om mee te gaan naar Puglia, waar ze verliefd worden op het heerlijke mediterrane klimaat, het eten en de omgeving.
Wedergeboorte
Haar moeder gelooft in het grote potentieel van deze wijnstreek. In 2008 krijgen ze de kans om Masseria Cuturi te kopen. Het ligt in het hart van Manduria, iets ten zuiden van het gelijknamige plaatsje, aan de Golfo di Taranto. Het landgoed is driehonderd hectare groot en bestaat uit een oude boerderij (masseria) uit 1881, bossen en een oude olijfboomgaard. De grond is niet duur in vergelijking met Veneto, maar er moet nog heel veel gebeuren. Helaas heeft de vorige eigenaar de meer dan honderd jaar oude wijnstokken laten rooien.
Camilla duikt samen met haar moeder in de geschiedenis van deze oude masseria en leert al snel dat de edelman Don Tommaso Schiavoni Tafuri hier op Masseria Cuturi rond 1880 de eerste stokken primitivo aanplantte. Zo stond hij aan de basis van het huidige grote succes van de DOC Primitivo di Manduria. Gesteund door de hele familie grijpen ze deze unieke kans en kopen het oude landgoed. Camilla beplant direct veertig hectare wijngaarden met de lokale druivenrassen fiano, negroamaro en natuurlijk de primitivo. Een grote investering die veel tijd kost. Vanaf het begin werkt ze met een groot respect voor de natuur en het natuurlijk evenwicht op het landgoed. Zo wil ze de wijngaarden en ook de meer dan vijfhonderd jaar oude olijfbomen beschermen en in stand houden voor toekomstige generaties.
De wijngaarden en olijfbomen liggen niet ver van de zee. In het midden van het landgoed is een lichte glooiing, die Montediavoli wordt genoemd. De arme bodem bestaat uit kalksteen met alluviale lagen ijzerrijke klei. Vanaf de Golfo di Taranto komt de verkoelende libecciowind. Het is deze wind die de wijnen hun frisheid en spanning bezorgt. Ook de hete en droge scirocco (sirocco) en maestrale (mistral) houden de wijngaarden schoon en gezond. Kwaliteit staat hier voorop en alle druiven worden met de hand geoogst.
