Vorig jaar was een historisch jaar voor Terre des Dames – de twintig jaar van het domein! Het lijkt helemaal niet zo lang geleden dat we hier aankwamen met een baby en twee kleuters, ons huis in Haarlem nog maar net ontruimd. Maar die baby is inmiddels éénentwintig en het domein is mijn leven geworden.
Het is onvoorstelbaar hoe ik inmiddels ben vergroeid met deze plek van de wereld, met al deze kleine wijngaarden en het wilde land er omheen. Uit zorg om het biologisch evenwicht, vraag ik maar aan de helft van onze zesentwintig hectares land om druiven te produceren. En dan nog, de rendementen komen niet boven de dertig hectoliter per hectare, ver onder wat de appellation toestaat. De andere helft van ons land was al wilde garrigue, of het is land dat ik met de jaren aan de natuur heb teruggegeven. We zien steeds meer variëteit in de begroeiing en er beginnen weer dieren terug te komen. Natuurlijk, met deze zesentwintig hectares gaan we de planeet niet redden, maar het voelt als zingevend, als een luxe zelfs, dit te kunnen doen.
Ondertussen blijft wijn maken interessanter dan ik ooit had kunnen denken. Ieder jaar probeer ik nieuwe dingen en langzaam maar zeker wordt de kwaliteit steeds beter. Inmiddels staan we in Frankrijk op de kaart bij het drie-Michelinsterren restaurant van Michel Guérard, wat voor mij als Nederlander voelt als de ultieme erkenning door mijn nieuwe land. Een bijzondere verrassing is dat mijn drie dochters zich steeds meer voor het domein beginnen te interesseren. Marijn gaat met studenten een ecologisch project voor het land uitwerken en Fiene heeft voor de laatste oogst haar hele zomerverlof opgenomen. Ook dit jaar gaan we weer samen wijn maken. Het is een plezier om samen, dag na dag, de rijpheid van de druiven te beoordelen en na te denken over manieren om de wijnen verder te verfijnen. Al sinds een paar jaar beginnen we de oogst in het donker om de frisheid in de wijnen te behouden. We persen de druiven nauwelijks meer om harde tanninen te vermijden en dit jaar gebruikten we ook geen sulfiet meer op de oogst. Het voelt of we steeds meer de goede kant op gaan.
Een volgende stap, waar ik al lang van droomde, was om de wijnkelder te verbouwen. De twintig jaar van het domein was de perfecte aanleiding om die grote investering te gaan doen. Natuurlijk konden we al goed werken in onze kelder, maar het plafond was net te laag om de tanks goed te kunnen openen. Ik wilde loopbruggen achter de vaten om niet meer op wankele ladders te hoeven klimmen. En ik droomde al heel lang van een koelsysteem waarop ik met één mooi controle bord alle vaten zou kunnen volgen. Dat alles hebben we nu. Het is spectaculair om opeens de oude balkenconstructie in volle glorie in zicht te hebben. Boven is nu een proefruimte met uitzicht over de kelder waar ik grootse plannen voor heb. Het voelt als een heel positieve energie voor de toekomst.
Ik weet dat we dit alles nooit zouden hebben kunnen bereiken als onze wijnen, in al deze jaren, niet bij zo velen van u op tafel zouden hebben gestaan. Heel veel dank daarvoor. We hopen dat u deze nieuwe jaargang, die symbool staat voor de nieuwe fase van het domein, ook zal kunnen waarderen!
