Maar er is me nog iets anders opgevallen: dat je mannen kunt opdelen in subgroepen als het om eten gaat. De eerste en grootste groep bestaat uit mannen van het alom bekende type dat op zaterdagavond een diagonaaltje uit de Febomuur trekt. De herkomst van wat er op zijn bord ligt zal hem worst wezen – als het maar worst is. Wanneer dit slag man sla krijgt voorgeschoteld, roept hij: ‘ik ben toch geen konijn?’
Het tweede type is in wezen type 1, dus van dezelfde gretige, onverschillige soort, maar heeft ontdekt dat er goud te halen valt in de onbespoten industrie. Deze zakenman rijdt in zijn dieselslurpende Range Rover naar de Biovak (de vakbeurs voor duurzaam voedsel) om te netwerken, knabbelt daar voor de vorm op een algencracker, om vervolgens thuis lachend een legbatterijkip of biefstuk van een mishandelde koe naar binnen te schuiven.
De derde soort man staat voor het andere uiterste – mannen willen nu eenmaal in alles de beste zijn, zelfs dit schijnbaar softe type, dus geen half werk, maar alle dagen yoga, een dieet van gojibessen, lijnzaad en bietensap, en vooraan in de strijd tegen de verziekte vleesindustrie. Van deze mannen zijn er weinig. Uit een enquête over barbecuegedrag (van Maurice de Hond), blijkt dat vrouwen bewuster zijn als het om vlees gaat, en de leefomstandigheden van dieren belangrijker vinden dan mannen. Bovendien voelen vrouwen zich sneller schuldig als ze voor dieronvriendelijk vlees kiezen. Hiermee lijkt mijn sekse er een stuk sympathieker vanaf te komen. Maar. Al verzet ik me tegen die met water en hormonen ingespoten supermarktbagger en pleit ik graag en luidkeels voor vlees van echte, eerlijke slagers: ik hou ook van een echte, eerlijke man, van zo een die graag worst lust. En ik vermoed dat als Maurice de Hond daar onderzoek naar zou doen, veel vrouwen voor dit masculiene type blijken te vallen. Hiermee blijft koken wel een vrouwenzaak, want wil je verantwoord eten, dan sta je het fornuis niet aan zo’n aantrekkelijke bruut af. Je zou kunnen stellen dat de duurzaamheid de emancipatie tegenhoudt. Maar zo is er altijd wat.
