Nee, ik heb geen officiële wijnkelder met allerlei ingewikkelde bla-bla-grand cru’s en ander overdreven spul, maar wel een gezellig dorsthok met bijzonder lekkere flessen. Zachtjes verzameld in mijn best al lange leven. Wijndrinken leerde ik van huis uit. Groot katholiek gezin en iedereen weet: dan hoort het bij je opvoeding. Die Roomsen, die houden ervan. Vanaf mijn vijftiende kreeg ik tijdens kerstdiners mijn eerste oefenbodempjes en voor ik het wist, hoorde ik bij de club. Zo zijn mijn eigen kinderen ook begonnen.
In mijn ogen zijn er maar twee soorten wijn: lekker en niet lekker. En hoe leer je het verschil? Door zelf vaak en goed te proeven! En door te luisteren naar je vrienden en vriendinnen die er wel verstand van hebben. Als ze maar niet van die aanstellerige wijnclubjeswartaal uitslaan. Daar krijg ik namelijk altijd onbedaarlijk de slappe lach van. Midlife-kakkers die bijna klaarkomen op een etiket of jaartal en elkaar in superlatieven nakakelen. Mijn vroegere impresario Joop Koopman was een wijnkenner zonder poespas. Hij leerde mij lekkere wijn drinken. Hij zei: “Dat moet je proberen! Of dat! En die! En die moet je nooit drinken omdat het overschatte troep voor veel te rijke mensen is.”
In mijn ogen zijn er maar twee soorten wijn: lekker en niet lekker
En Joop had bijna altijd gelijk. Gewoon een kwestie van smaak. Goede smaak. Die ontwikkel je door veel te oefenen. In mijn theaterprogramma’s en columns mag ik wijnaanstellers graag belachelijk maken. Soms gebruik ik regels die ik sommeliers in een sterrentent letterlijk hoorde gebruiken. Die meneer weet dan niet dat een paar maanden later heel Carré dubbel ligt om zijn zorgvuldig gekozen woorden. In het restaurant werd hij door een keurige tafel uiterst serieus genomen. En daar gaat het om.
Gisteravond dronk ik een glorieuze Nebbiolo 2015. Nee, niet van Okhuysen. Maar toch hartstikke lekker. En waarom ie lekker was? Omdat de wijn gewoon top was, maar er was ook nog eens zeer smakelijk bij gekookt. Daarbij heb ik met mijn vrouw en twee vrienden onbedaarlijk hard gelachen. Leuke avond dus. En volgens mij is wijn juist daarvoor gemaakt. En al die mensen die bijna sacraal met hun flessen omgaan: succes! Ik hou het graag bij het belangrijkste woordje bij het proosten: Gezondheid!
Niks meer, niks minder!
