De hete wind blies over de percelen en de verbrande bladeren kleurden het hart van de groene wijngaard toen de véraison – de verkleuring van de druiven – begon. Het gevoel van opwinding dat de oogst altijd meebrengt, mengt zich nu met een beetje paniek. Hagel, vorst en de zinderende hitte; er is niets wat je er aan kunt doen. Er moest dit jaar hard gewerkt worden op Montlobre, maar: de natuur biedt ons het beste.
De eerste rijpheidscontroles zijn altijd spannend, omdat dit de kwaliteit van de oogst echt voorspelt. Het kelderteam gaat de wijngaarden in en plukt de druiven die vervolgens worden geanalyseerd. Dit jaar bewonder ik het aanpassingsvermogen van de stokken. Deze hebben zichzelf een soort van tijdelijk uitgeschakeld, om de extreme temperaturen aan te kunnen. Het resultaat: druiven die een week achter lopen op rijpheid, maar die makkelijk kleuren. De tanninen zijn nog groen maar de concentratie is wel degelijk aanwezig. De bladeren zijn erg groen ondanks het gebrek aan water aan de oppervlakte. De rijping kan nu rustig verder gaan dankzij de koelere en langere nachten. De apparatuur in de kelder staat klaar om de opbrengst van dit buitengewone oogstjaar binnen te halen en het beste van de druiven te maken.
Eenmaal in de kelder aangekomen verrast oogstjaar 2019 met de frisheid van het fruit, aangezien de hoge temperaturen in juni. Het zeer goede naseizoen maakte een optimale rijpheid mogelijk. Dit zorgde in combinatie met de kleinere opbrengsten voor de ideale omstandigheden in de kelder. Ik moest wel voorzichtig zijn met de extractie omdat het tanninepotentieel groot zou kunnen zijn. De kleur en tanninen zijn van hoge kwaliteit zijn en het bewaarpotentieel ligt tussen de 5 tot 10 jaar. De tanninen werden niet beïnvloed door de hittestress en daarmee verschilt dit jaar van 2003, dat ook werd gekenmerkt door een lange periode van hitte.
