Door Okhuysen is m’n loopbaan ontspoord. Al is het openbaar vervoer ook schuldig. Toen ik lang geleden, in het holst van de jaren punk, in Amsterdam studeerde, vertrok vlak bij de universiteit een hoogst aanlokkelijke bus die binnen de kortste keren in Haarlem was. En zelfs stopte bij de Gierstraat om de hoek, alwaar, zoals u wellicht weet, de welbekende Wijnkoperij O. haar hoofdkwartier heeft. Het Nederlands recht is boeiend, maar het haalt het toch niet bij het studiemateriaal dat daar in de schappen staat.

Uren snuffelde ik daar rond. En niemand vond het erg. Al was ik een armzalig student met een zeer bescheiden portemonnee, toch werd ik daar met dezelfde égards behandeld als de notabelen van Haarlem en omstreken die na duchtig proeven in de kelders van Okhuysen en gros bestelden om hun voorraad grands crus weer op peil te brengen. Ik werd zelfs genood voor bijzondere proeverijen. Ik heb geen foto van mijn afstuderen, maar wel eentje waarop ik in de kelders van de Gierstraat tussen grootheden Chave en Clape sta. Dat is pas carrière maken.

Toch, hoe imponerend de cornas van Clape ook is, m’n liefde gaat uit naar z’n Vin des Amis. En naar andere vriendenwijnen. Ik bewonder grote wijnen, maar ik hou van kleine wijnen. Wijnen waartegen je niet ‘u’ hoeft te zeggen. Wijnen die plezier geven. En bij die pret ook diepgang bieden. Karakter hebben. Ze zijn zeldzaam, zulke wijnen. Want slechts de beste wijnboeren kunnen dat, een kleine wijn karakter geven. En slechts de beste importeurs weten die wijnen te vinden. Wijnen waar je voor omfietst. Of de bus neemt.

Klik bij de wijnen op Reviews om Kleis proefnotities te lezen.