Dag 3 in de Rhône

Door Xavier Kat | 29 september 2014

Vandaag is alweer de laatste dag van onze korte reis. We sluiten af met bezoeken aan de twee oudste cru’s uit de zuidelijke Rhône: Châteauneuf-du-Pape en Tavel. In Châteauneuf werken we al vele jaren met het uitstekende Domaine Chante-Cigale en in Tavel met één van de sterdomeinen uit het zuiden, Domaine de la Mordorée. Er staan dus nog twee interessante bezoeken op het programma.

We vertrekken bijtijds uit ons eenvoudige onderkomen in Cairanne. In Châteauneuf-du-Pape wordt geoogst en het weer is redelijk; weer een kans om voorafgaand aan ons bezoek wat mooie foto’s te kunnen maken. In en rondom het stadje is het een bedrijvigheid van jewelste. De weersvoorspellingen voor die middag en de komende dagen zijn slecht, dus iedereen probeert een maximum aan druiven te verwerken voordat het slechte weer losbreekt. Overal zijn oogsttroepen bezig en tractors met aanhangwagens vol druiven rijden af en aan. Een bijzondere sfeer van spanning en saamhorigheid is voelbaar. Vooral niet in de weg rijden op deze momenten dus. We zijn enigszins benieuwd hoe de ontvangst op Chante Cigale zal zijn en of Alexandre Favier ons überhaupt wel kan ontvangen. Bij de ‘cave’ aangekomen, treffen we in eerste instantie niemand aan. Nadat we hebben aangebeld, komt zijn moeder -met een pasgeboren kleinkind op haar arm- om ons binnen te laten. Zij is duidelijk niet op de hoogte van onze komst, maar belt direct haar zoon die waarschijnlijk in de wijngaard is. Een joviale Alexandre komt tien minuten later aan gewandeld. We storen hem helemaal niet, laat hij ons weten, en is blij ons te zien. Hij oogt een stuk relaxter dan zijn meeste streekgenoten. Alex laat weten dat meer dan de helft van de percelen onder ideale omstandigheden en in een perfecte conditie zijn geoogst en dat hem eigenlijk niets meer kan gebeuren. Zijn voordeel is dat de in totaal dertig percelen van Chante Cigale geheel rondom Châteauneuf liggen, ieder met een eigen bodemprofiel. De vroeger rijpende gronden zijn dus inmiddels geoogst en de andere percelen liggen er ook perfect bij en zullen snel zijn binnengehaald. Was alles dan zonneschijn in Châteauneuf? Een beetje doorvragen leert ons dat er erg veel trossen aan de stokken zaten dit jaar en om aan kwaliteit te komen, moest er meerdere malen de wijngaard ingegaan worden om trossen te verwijderen. Een kostbare en tijdrovende klus, waar niet iedereen zin in heeft gehad, maar voor de kwaliteit en een goede rijping was het essentieel.

Net als bij de andere bezoeken komen we vooral het net gebottelde 2012 proeven, het oogstjaar dat aan het einde van het jaar in de voorkoop gaat. Alex is meer dan tevreden over dit jaar en vergelijkt het met 2010. De 2012 ‘classique’ is een goed gestructureerde wijn, met een opvallende souplesse en frisheid. De Vielles Vignes (een selectie van meer dan tachtig jaar oude stokken) doet er nog een schepje boven op. De wijn biedt nog meer intensiteit, is breder en heeft prachtige, zoete tanninen. We proeven ook nog de nieuwe witte topcuvée uit 2013, l’Extrait. Een bijzonder intense witte wijn gemaakt van roussanne en grenanche blanc, acht maanden opgevoed op eikenhouten vaten van 500 liter (demi muid). Prachtig mineraal, bloemig, gele fruittonen, complex, breed en perfect in balans.

We bezoeken nog even de nieuwe vinificatiekelder en de vatenkelder. Alles ziet er perfect uit en je voelt dat de soms nonchalant ogende Alexandre, alles perfect onder controle heeft en puur voor kwaliteit kiest voor alles wat het domein aangaat.

Het is tijd om door te gaan naar Tavel, gelegen aan de westkant van de Rhône. Dit is een unieke cru, die alleen geldt voor rosé. Niet een bleke rosé zoals we die tegenwoordig overal zien, maar een intense rosé, met kleur en intensiteit, die met gemak een of twee jaar kan blijven liggen. Bovendien een echte eetrosé. Maar in en rondom Tavel worden ook witte en rode wijnen gemaakt. Deze dragen dan niet de naam van Tavel, maar die van Lirac of Côtes du Rhône.

Domaine de la Mordorée ligt vrij onopvallend midden in het dorp en is eigendom van de familie Delorme. De grote man is hier Christophe Delorme die er voor koos om zelf wijn te maken en te bottelen op het domein. Onder zijn invloed gingen de rendementen drastisch omlaag en werd er gekozen voor een biologische aanpak. Christophe is een perfectionist en brengt hele dagen door in zijn wijngaarden en in de kelder. Christophe was bij aankomst dan ook flink gestrest. Hij neemt heel even de tijd voor ons, maar de rest van de ochtend zullen we doorbrengen met zijn broer die verantwoordelijk is voor de promotie en marketing van het domein.

Christophe vertelt dat 2014 een ingewikkeld jaar is. De bessen zijn relatief groot en fragiel, maar nog niet overal rijp. De voorspellingen zijn echter slecht en dat baart hem toch wel zorgen. Rot ligt op de loer. Er zal dus weer flink geselecteerd moeten worden. Na 2013, waar hij tot 80% grenache verloor door de coulure, wordt het dus opnieuw spannend. Over de kwaliteit bij Mordorée maken we ons niet al te veel zorgen, maar afhankeijk van wat het weer gaan doen, zal de oogst waarschijnlijk weer klein zijn.

Fabrice Delorme heeft gelukkig wel de tijd voor ons en bovendien een geweldige proeverij voorbereid. 2012 en 2013 worden geproefd (deels van fust), maar daarnaast heeft hij een paar verticale proeverijtjes neergezet om meer gevoel te krijgen met de ontwikkeling van de wijnen en de onderlinge verhoudingen van de oogstjaren. Zo proeven we de La Reine des Bois, Lirac Blanc uit 2013, 2006 en 2001 naast elkaar, waarbij de 2013 prachtig fris en jeugdig is, maar nog weinig complexiteit laat zien. 2006 is daarentegen iets ontwikkeld, maar biedt een enorme complexiteit, met tonen van gedroogd fruit en een opvallende mineraliteit. 2001 is nog niet geheel overleden en heeft ook nog wel het een en ander te bieden, maar de wijn is wel moe en drinken we niet meer voor ons plezier. Hierna proeven we een serie rode Lirac La Reine des Bois uit de jaren 2012, 2009, 2005, 2004 en 2000. Helaas heeft het topjaar 2005 kurk. Alle jaren proeven bijzonder goed, ook het zwakkere jaar 2004. 2009 is erg gesloten, maar je voelt het potentieel. 2000 is al behoorlijk ontwikkeld, maar nog in uitstekende conditie. We besluiten de proeverij met de vermaarde Châteauneuf van Mordorée. Naast elkaar proeven we 2012 en 2003. Ondanks dat 2012 nog erg jong is, proef je het enorme potentieel in de wijn en ervaar je tevens de mooie frisheid die deze jaargang bezit. 2003 heeft een schitterende geur, waar je iedere keer weer wat nieuws in ontdekt; tonen van gekonfijt fruit, zwarte kersen, pruimen, teer, tabak, kreupelhout, cacao... Het gaat maar door! Ook de smaakaanzet is fantastisch, maar wordt gevolgd door een enorme lading tanninen. De vraag is of die heftige tanninen nog mooi af zullen bouwen. In ieder geval dient deze wijn eerst een paar uur in een karaf te gaan, voordat je hem gaat drinken bij een goed stuk vlees.

We sluiten onze reis af met een lunch samen met Fabrice is een eenvoudig restaurantje midden in Tavel. Trackers razen langs het terras voorbij; de lucht begint al te betrekken en op de parasol boven ons hoofd vallen de eerste druppels. Tijd om op te stappen en de auto te nemen naar Lyon St. Exupéry. We zetten de ruitenwissers op de snelle stand. Laten we hopen dat de mistral snel de kop opsteekt en alles weer schoon en droog waait; toch een van de troeven van de Rhône!