In Bordeaux hebben ze een eigen lexicon: een moeilijk jaar heet er eufemistisch een ‘wijnmakers’ jaar. Een wijn met minder kracht en concentratie noemen we een Bordeaux ‘classique’, ziektes zijn er om overwonnen te worden en het veranderende klimaat heet er ‘een uitdaging’! Zo weten de vignerons in Bordeaux altijd een positieve draai te geven aan alle rampen waar een vigneron nu eenmaal mee te maken krijgt. En rampspoed daar kregen ze in de Bordelais een flinke portie van.

Vorig jaar werd een groot deel van de Bordeaux weg gehageld en toch waren de meeste chateaus ‘legerement touché par la grêle’ door de ‘unieke’ ligging vlakbij de rivier, of juist ver weg van de rivier, of omdat ze op de linker oever lagen of juist op de rechter. Er was meeldauw, maar die liet zich goed behandelen. Er was regen voorspeld tijdens de oogst maar wie wist te wachten had daar juist profijt van. De Bordelais is een optimist in hart en nieren, dat moet ook wel als je ziet hoeveel er geïnvesteerd wordt en hoe ze er ieder jaar hun best moeten doen om er weer ‘een mooi verhaal van te maken’. Zo was het verhaal van 2021, een verhaal met twee kanten.

Wees niet verbaasd als u prachtige wijnen gaat drinken uit dit jaar, maar wees geduldig want de meeste wijnen hebben wat tijd nodig. Dat komt omdat de cabernet, zeker op de linkeroever dit jaar de boventoon voert en die druif neemt er altijd zijn gemakje van. Château Margaux was dit jaar uitzonderlijk goed, van de witte Pavillon kreeg ik zowaar kippenvel. Montrose, fenomenaal. Net als Château Pichon Longueville Comtesse. Haut Brion was erg fraai en dit jaar bescheiden in zijn alcohol maar werd wat mij betreft geëvenaard door La Mission. Hun derde wijn, La Clarté vind ik echt een aanrader, zeker gezien de prijskwaliteitverhouding. Geldt ook voor Sociando-Mallet hoog in de Médoc en hun tweede wijn La Demoiselle, ook dit jaar weer gewoon zo goed. Haut-Marbuzet, goed als alle jaren. Op Pontet Canet werd een schitterende wijn gemaakt, dankzij de goede zorgen van de wijngaardeniers die geheel volgens de biologisch-dynamische methode van Steiner ’s nachts naast de plantjes sliepen om ze warm te houden. Alle biologisch-dynamische werkende domeinen hadden het moeilijk dit jaar en velen van hen verloren de helft of soms meer nog van hun oogst. Wat de kelder wel haalde was gelukkig bovengemiddeld.

Op de rechterover, blonk Figeac uit, La Fleur-Pétrus vond ik schitterend, Petrus zelf, Cheval Blanc en zeker ook hun hobby domein Château Quinault l’Enclos. Prachtig sappige Bordeaux voor een ‘bescheiden’ prijs. In dat segment was ook Potensac een aanrader en mijn persoonlijke favoriet voor elke dag ‘Lescalle’.

Aan de andere kant waren er ook veel wijnen die zich minder presenteerden, waarvan de tanninen groen waren, het fruit ontbrak en het hout daardoor behoorlijk domineerde. Dit jaar mocht ik voor een tweede maal mee met het proefteam dat bestond uit Xavier, Job, Menno, Jonna en Sabas.

Jaloers zag ik hoe kundig zij het kaf van het koren weten te scheiden, waar ik vaak niet verder kom dan lekker of niet, weten zij feilloos aan te geven waar ‘m dat in zit. En dat was met deze jaargang echt een vak. Er zitten prachtige wijnen tussen, maar blind kopen ligt dit jaar niet voor de hand. Liever zou ik vertrouwen op het team van Okhuysen. Vandaar mijn conclusie Bordeaux 2021: mooi maar lastig en daarmee een echt wijnkopersjaar.